Iguazúko ur-jauzien kondaira

Orain dela urte asko, mundua oraindik berria zenean, Iguazú ibaian izugarrizko sugea bizi omen zen. Leku horretako gizakiak, guaraní-ak, ibaitik urrun ibiltzen ziren, sugearen beldur bizi baitziren. Gainera, urtero sugeak sakrifizioa eragiten omen zien: guaraní-ek tribuko dontzeila aukeratu behar izaten zuten eta ibaira bota, opari gisa sugearentzat.

Horrela pasa ziren urteak.

Baina egun batean Tarobá kazikeak agintea bere gain hartu zuen. Sakrifizioaren bezpera helduta, dontzeila aukeratuta, Tarobá-k uko egin zion neska hiltzeari. Dontzeilak Naipí zuen izena eta oso polita omen zen. Luze-luzea zuen ilea eta gaua bezain beltza.

Tarobá-k asko eztabaidatu arren, ez zuen lortu tribuko adinduei kontra egiterik. Orduan, neska bahitzea bururatu zitzaion. Gauean, tribukoak lotan zeudenean, Tarobá neskarekin irten zen bere kanoan.

Hala ere, sugea konturatu zen hortaz. Hainbeste haserretu zenez, bizkarraren mugimenduekin ibaiaren bidea hautsi zuen eta ur-jauziak sortu zituen.

Bestalde, Tarobá eta Naipí harrapatu zituen. Alde batetik, Taroba jauzien gaineko zuhaitz bihurtu zuen. Bera “Garganta del Diablo”-n ezkutatu zen. Hortik zaintzen du neska eta mutila elkar ez daitezen.

Baina, esaten dutenez, batzuetan ostadarra agertzen da maiteminduak elkartzeko. Ostadarri esker, Tarobák eta Naipík sugearen boterea menderatzen dute.